ErotischeVerhalen.com: Wie de schoen past ... - deel 5 door Lucky Eye [deel 5]

WIE DE SCHOEN PAST ... Een verhaal van Lucky-Eye Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. 5. Mei gaat voorbij en juni verschijnt op de kalender en dan ... dan staat ineens op een zondagmiddag, als ik alleen thuis ben, mijn zus voor de deur. Verbaasd staan we elkaar eerst een poosje aan te kijken. Snel kom ik echter bij mijn positieven en nodig haar binnen. Het lijkt haast alsof ze schoorvoetend voldoet aan mijn verzoek en later begrijp ik waarom. Ik neem haar jas aan en ga haar voor naar de woonkamer. Zodra we zitten valt er een stilte. Ik had niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn. Hoeveel jaren zijn er nou verstreken sinds ...? Wat maakt het ook uit. Het belangrijkste is dat we elkaar weer onder ogen zien en dat we proberen te praten met elkaar maar als zij het niet doet dan moet ik het begin maar maken. "Hoe gaat het met je?" "Prima. Echt heel goed. En met jou?" "Ook goed. Heel goed zelfs." Weer stilte. Zo komen we niet veel verder. "Theo, het spijt me heel erg dat ik me toen zo vreselijk stom heb gedragen. Ik weet gewoon niet hoe ik mijn excuses daarvoor moet maken. Ik weet ook niet wat me bezielde door zo te reageren. Ik had zeker ook aan jou moeten denken op dat moment maar ..." "Het feit dat je aan ma en pa dacht is heel goed geweest, Annelies." "Nee, dat is het niet." Vragend kijk ik haar aan. Hoezo, is dat het niet? Ze slaat haar ogen neer en staart naar de vloerbedekking alsof dat iets heel interessants is. "Ik ... ik ... dacht alleen maar aan mezelf." Nieuwe vraagtekens trekken over mijn gezicht. Nu snap ik er helemaal niets meer van. "Maar," gaat ze dan ineens weer verder, "ik had helemaal niet de bedoeling om nu al bij je op bezoek te komen. Ik wilde alleen maar een afspraak maken." "Nu is prima voor mij hoor," reageer ik spontaan. "Ik heb niets te doen dus je kunt gerust blijven, als jou dat tenminste ook uitkomt." Ik zie verwarring op haar gezicht en weet niet wat ik daarvan moet denken. Ben ik haar tegengevallen? Is onze ontmoeting niet zoals zij gewenst heeft dat ze er nu ineens vandoor wil? "Maar mijn vriendin wacht beneden op me in de auto," zegt ze. "Nou dan haal ik die toch even op. Ook gek zeg om iemand in de auto op je te laten wachten," voeg ik er met een knipoog en brede glimlach aan toe terwijl ik al opsta om naar de deur te lopen. "Nee, maar het is geen gewone vriendin." Even speel ik met de gedachte om een grapje te maken maar ik laat het achterwege als ik haar serieuze en strakke gezicht zie en ga weer zitten. "Annelies, vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is. Ik snap er helemaal niets meer van." De vloerbedekking schijnt opnieuw in haar belangstelling te staan maar ondanks het feit dat ik heel nieuwsgierig ben, dring ik niet aan. "Jolande en ik hebben een relatie," komt het dan in een vlug gesproken zin over haar lippen. Ik hoor het maar het dringt niet echt tot me door geloof ik. Er knapt iets heel diep van binnen. Heel even schiet er een gedachte aan woede door me heen en branden er tranen achter mijn ogen. Nu kan ik natuurlijk wel die woede tot uitdrukking brengen door flink tegen haar tekeer te gaan maar ... wat schiet ik daar mee op? Wat schieten we daar samen mee op? Waarschijnlijk voelt ze mijn gedachtegang aan want als ik te lang stil blijf, praat ze verder. "En daarom, daarom vind ik het zo moeilijk. Of liever gezegd vond ik het zo moeilijk om jou weer onder ogen te komen. Ik heb zulke stomme dingen tegen jou gezegd ... ben zo totaal voorbijgegaan aan jouw gevoelens dat ik mezelf eigenlijk nog steeds een onmens vind. Ik had in die tijd al

Wie de schoen past ... - deel 5 (mm:overige, 3159 words) [5/8] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Jun 11 2005	Kijkers/Lezers: 5132/4457 [87%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
vervolg

Dit is deel 5 van totaal 8 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel