ErotischeVerhalen.com: Ze stond op de cover door zuda

Ze stond op de cover. Hoe onwaarschijnlijk dit ook lijkt, het is een echt gebeurd verhaal over een ontmoeting in een treinstation. Het was een mooie dag. Ondanks het vroege uur, het was zo'n halfacht 's morgens, scheen de zon alsof ze iets had goed te maken. Door de hoge ramen in het station van Antwerpen viel ze prikkelend naar binnen. Ze wierp er onbewust schaduwen en spelend streelde ze het ijzeren traliewerk, zo typerend voor het Antwerpse gebouw. De architectuur aan de binnenzijde komt nog beter tot zijn recht op dagen zoals deze. Vanuit de hoogte kijkt het stalen gebinte op je neer en neerbuigend moet je daaraan het hoofd bieden, wat veel beter gaat als je geruggensteund wordt door een ardente aprilzon. De geluiden op een zonnige dag zijn ook anders. Vroeger was ik een geregeld treinreiziger, vooral in mijn studententijd. Maar sinds ik werk en nu in het bezit ben van een auto, lopen de zaken toch anders. Een auto is vaak veel gemakkelijker - files niet meegerekend. Maar nu, in het begin van de paasvakantie, ben ik uitgenodigd door een paar vrienden aan de kust en aangezien ik daar een tweetal daagjes blijf, heb ik besloten de trein te nemen. Het is belangrijk dat ik nadruk leg op het mooie weer. Immers anders, en daar ben ik zeker van, was dit niet gebeurd. De trein naar Oostende arriveert, twee minuutjes te laat. Dat kan geen kwaad, je geraakt eraan gewoon. Haastig stijgen de mensen uit en dan is het aan ons. Mensen op weg naar een nieuwe destinatie. Een kudde onderweg naar de slachtbank. Heb je er al eens op gelet dat mensen gekke gezichten trekken als ze op de trein stappen. Het is alsof ze een eenwegs ticket hebben gekocht, regelrecht naar de hades. Het is altijd leuk om naar mensen op de trein te kijken. Wat is er anders te doen op zo'n trein? Ook deze keer is het weer raak. Als eerste stap ik een wagon binnen en wil me nestelen op een zetel in de rijrichting als ik merk dat alle anderen dat ook doen. Snel beslis ik om tegen de richting in te gaan zitten. Nu kan ik beter naar hen kijken en dus geniet ik van een leuker uitzicht. Een oude man passeert me, zijn gezicht zorgelijk, een krant onder zijn arm, een aktetas in zijn handen. Ongetwijfeld onderweg naar zijn werk. Ik knik vriendelijk, hij reageert niet. Mijn aandacht wordt getrokken door een troepje jonge meiden. Vrolijk pratend lopen ze me voorbij. Luchtig gekleed geniet ik van het vleugje borsten en billen dat me gegund wordt. Ik lijk wel een oude snoeper, maar dat is natuurlijk niet. Rechtover me komt een jongedame zitten. Gewoontjes, niet lelijk, niet echt mooi, niet dik noch dun. Gewoon. Ze haalt uit haar tas een tijdschrift. De Vlaamse editie van het tijdschrift Elle. De trein zet zich in beweging, ik staar een beetje naar buiten. Het Antwerpse stadsgezicht glijdt langzaamaan voorbij. De eerste halte is Berchem, we zijn nog maar net onderweg. De vrouw recht tegenover me staat op en gaat weg. Ze vergeet haar tijdschrift. Eerst wil ik nog achter haar lopen, maar misschien was het gewoon niet interessant en heeft ze het daarom laten liggen. Ik kijk naar de advertentie die op de achterflap staat. Een mooie Pioneer geluidsinstallatie. Ik neem het tijdschrift en kijk ernaar. Niet slecht. Ik draai het tijdschrift om en kijk naar de cover. Een mooie dame staat me glimlachend aan te kijken vanop het voorblad. ... Heb je ooit wel eens dat gevoel gehad dat alles rondom je vervaagt en dat je blik naar binnen wordt gezogen. De wereld verstomt, de tijd staat stil en je bent gefocussed op datgene voor je. Het krulletje van haar lippen in die glimlach. De diepe blik in haar bijna zilveren ogen. Ik wel, ik beleef het nu. Op het tijdschrift staat een zowat 25-jarige brunette in lingerie, met het guitigste gezichtje dat ik jaren gezien heb. Haar glimlach en pretlichtjes werken als een betovering op mijn gemoed. Ik ben onder de invloed van haar. Dronken in haar. Onbereikbaar... Met beide voeten op de grond geland, de knal doet pijn. Ik bekijk half weemoedig de foto. Zo objectief mogelijk. Een klein verslagje. 1 meter 75 lang (ruwe schatting, mooi gebouwd. Een klein rond kontje, mooie volle borsten, een hele slanke taille. Een plat maar gespierd buikje, een beetje wasbord. Niet spichtig. Een rond gezicht, zilveren ogen en een glimlach. Onbeschrijfelijk. Dunne lipjes die schreeuwen om een kus

Ze stond op de cover (vm:trio, 4769 words)
Auteur: zuda	Toegevoegd: May 02 2001	Kijkers/Lezers: 8524/6596 [77%]	Waardering (verhaal): 8.88 (8 stemmen)
Echt gebeurd verhaal over een ontmoeting in een trein met twee droommeiden, die ietsje beter uitdraait dan verwacht. Ontknoping op het strand.