ErotischeVerhalen.com: De Binnenvaartschipper 5 door Zaadlover [deel 5]

De Binnenvaartschipper 5. Als wij weer thuis zijn lijkt het mij steeds langer te duren voor wij elkaar weer zien. Wij genieten van elkaar, maar lijken alles in het geniep te doen. Voor de buitenwereld en de familie houden wij de schijn op. Wie weet hoe lang dit kan duren en wij dit zullen volhouden. Inmiddels hebben Hans en ik al een week of 6 een innige relatie. Wekelijks op zaterdag brengen wij de avond samen door. Doordeweeks probeer ik met regelmaat naar hem toe te gaan, zogenaamd om nog wat klusjes doen. Thuis valt het op dat ik zo vrolijk ben en krijg deze opmerkingen van mijn vader en moeder steeds vaker te horen. Mijn broer daarentegen stelt mij nu de vraag waarom ik zoveel naar Hans ga. Mijn antwoord het werk maakt hem boos. Hij heeft mij aan de baan geholpen en aan hem wordt niets meer gevraagd. Het verliefde gevoel wordt nu overmand door twijfel en teleurstelleng. Wat moet ik? Mijn vader en moeder merken aan mijn vrolijkheid dat er iets veranderd is, maar weten niet wat. Mijn broer voelt zich door mij belazerd. Ik weet niets te zeggen en trek mij terug in mijn slaapkamer. Deze week durf ik niet naar het schip te gaan en voel dat mijn blijdschap en verliefdheid is omgeslagen. Bang voor hoe mijn broer en ouders zullen reageren als ik hen vertel een relatie te hebben met een jongen. Ja hun zoon, broer is homo. In het conservatieve dorpje zijn zij dit niet gewend, terwijl er om het dorp heen toch van alles gebeurd. Inmiddels is het zaterdag en ik weet niet wat te doen. Naar Hans gaan of mijn oude leven weer oppakken en net doen alsof er niets is gebeurd. Ik weet het niet en trek mij terug in mijn slaapkamer. Mijn moeder is de eerste die ineens mijn kamer in loopt en vraagt wat er in hemelsnaam aan de hand is. Eerst kan mijn geluk niet op en vanaf het moment dat zij dit kenbaar maken blijk ik ineens heel droevig. In snikken vlij ik mij tegen haar aan. Mijn moeder drukt zich stevig tegen haar aan terwijl ik snikkend uitbreng dat ik niet weet wat ik moet doen. Rustig wacht mijn moeder tot ik ben uitgehuild. Als ik weer enigszins bedaard ben, vraagt zij mij rustig te blijven en goed naar haar te luisteren. Het is haar opgevallen dat ik al een aantal weken in de wolken leef. Zij denkt dat ik verliefd ben en dit blijkbaar niet kan delen of durf te delen met juist die mensen om mij heen die zielsveel van mij houden. Niemand, maar dan ook niemand kan mijn geluk bederven. Alleen ikzelf ben verantwoordelijk hoe dit zal aflopen. Als ik mij zal laten leiden door voorgevoelens of angsten zal ik nog heel wat te stellen krijgen op mijn levenspad. Geniet van het leven, doe niet stiekem en laat een ieder meegenieten. Degene die niet mee willen genieten of dit kunnen hebben pech, zij mogen het geluk van mij niet in de weg staan. Stil heb ik zitten luisteren als mijn moeder op staat en weg loopt met de woorden:"zodra het tijd is voor jou om hierover te praten weet je mij te vinden". Mijn eerste gedachten waren; wat moet ik nu? Door de woorden van mijn moeder was ik weer bij mijn positieven, maar namen mijn angst om er over te praten niet weg. Het was al laat, maar toch besloot ik naar Hans te gaan. Tegen mijn ouders vertelde ik dat ik wegging naar een vriendje. Mijn moeder liep met mij mee naar de deur en gaf mij een dikke zoen op mijn wang. Goed jongen doe voorzichtig en denk aan wat ik heb gezegd! Als ik bij het schip aan kom blijkt alles donker. Aan boord vind ik geen Hans. Is hij het wachten beu geworden verwachtte hij mij niet meer. Tja alles kan. De gedekte tafel verraad dat Hans wederom een heerlijk maal had willen bereiden of wellicht had bereid. Ik heb dit verziekt. Ik voel mij schuldig en merk dat mijn angsten invloed hebben op ons allen. Hier moet ik een einde aan maken, maar eerst moet ik Hans zien te vinden. Als ik de loopplank af loop zie ik Hans aan de kade aan komen lopen. Ik verwacht dat hij boos is, maar hij sprint op mij toe en tilt mij met een traan in zijn ogen op om mij stevig tegen hem aan te drukken. Hij was zo blij mij te zien. Hij was o zoek gegaan uit ongerustheid. Hij heeft zelfs even in twijfel gestaan om naar mijn huis te gaan. Ik voel zijn sterke armen om mij heen. De sterke armen en het warme lichaam van Hans tegen mij aan doen mijn vlinders in mijn buik weer krioelen. Als wij aan boord zijn kruip ik dicht tegen Hans aan en vertel hem wat er de afgelopen week is gebeurd. De opmerkingen van mijn ouders en mijn broer. Mijn stiekeme gedoe wat mij aan het opbreken is. Hans begrijpt mijn worsteling. Als ik hem vertel wat mijn moeder heeft gezegd drukt Hans mij nog meer tegen zich aan en geeft mij een heerlijke tongzoen.

De Binnenvaartschipper 5 (mm:een-op-een, 1633 words) [5/9] Toon alle delen
Auteur: Zaadlover	Toegevoegd: May 22 2009	Kijkers/Lezers: 4003/3150 [79%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Verhaal deel 5

Dit is deel 5 van totaal 9 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel