ErotischeVerhalen.com: Blanco deel 1 - hoofdstuk 2 door Lucky Eye

BLANCO Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. DEEL 1 Hoofdstuk 2 Door de plotselinge verandering in hun gesprek kijkt Pieter flink op z'n neus en weet even niet wat te moeten doen. En als hij dan wel weet wat hij moet doen, is Jasper al verdwenen. Snel stapt hij van zijn hoge zitplaats af en loopt gehaast naar buiten. Hij kijkt naar links maar ziet Jasper niet. Dan naar rechts en daar staat de jongen met zijn rug geleund tegen de voorgevel een been opgetrokken zodat zijn voet tegen de muur rust. "Jij bent snel," zo begint hij als hij naast Jasper gaat staan. "Als je weet wat je wil, dan hoef je daar toch niet lang over na te denken?" "Ben je altijd zo snel met je besluiten?" klinkt de vraag. "Dat niet maar ik had het binnen wel eventjes gehad. Mij te warm en te druk op dit moment." "Heb je een voorkeur voor rust en stilte?" "Soms. Rust en stilte zijn de meest geschikte plaatsen om te denken." En dat had Jasper even nodig. Het goedbedoelde gesprekje dat Pieter met hem aanknoopte, bracht verwarring bij hem teweeg. Zorgde ervoor dat hij zich vreemd voelde ineens. Verward. Onzeker. En dat terwijl hij door Brams interventie juist heel stevig in zijn schoenen had gestaan. "Mag ik je nog wat vragen?" "Tuurlijk." "Geloof je me als ik je zeg dat ik geen versierder ben?" "Ja." "Dank je. Ik wilde dat eventjes duidelijk maken en ben blij dat je het begrepen hebt." "Oké." Een tijdje is het stil en dan gaat Jasper verder. "Maar toch vind ik het wel heel leuk dat je me aangesproken hebt en als het niet bedoeld is om me te versieren, vind ik dat eigenlijk wel jammer." Pieter kijkt opnieuw vreemd op. Is de gast nu met hem aan het flirten? Wordt hij hier versierd in plaats van andersom? "Hoezo?" "Ik heb het idee, noem me maar gek, dat wij het samen wel goed zouden kunnen vinden." "Op grond waarvan! We kennen elkaar totaal niet!" "Jouw opmerkingen van zo-even hebben me heel erg goed gedaan. Ik voelde me er onthutst door. Kon het gevoel niet goed plaatsen maar... het voelde ook heel erg vertrouwd. Alsof wij elkaar al door en door kennen en hoewel ik weet dat dat natuurlijk niet zo is, zou ik er geen moeite mee hebben juist daar iets aan te doen." En Jasper richt zijn helderblauwe ogen op de bruine van Pieter. Deze kan de hem geschonken indringende blik niet lang verdragen. De verlegenheid slaat toe en hij wendt zijn ogen af waarna Jasper zich verontschuldigt. "Mijn blik was niet bedoeld om je verlegen te maken, Pieter. Het spijt me." "Niet nodig, Jasper. Ik moet er misschien maar eens aan wennen dat mensen mij interessant kunnen vinden om de een of andere reden die ik niet kan volgen."Jasper lacht en stelt dan voor om samen een eindje te gaan wandelen. Ze lopen de straat uit en dan linksaf in de richting van

Blanco deel 1 - hoofdstuk 2 (mm:overige, 2537 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Sep 16 2010	Kijkers/Lezers: 4444/3515 [79%]	Waardering (verhaal): 8.00 (1 stem)
Een plotselinge wending in het gesprek tussen Jasper en Pieter zorgt ervoor dat laatstgenoemde ineens alleen zit.