ErotischeVerhalen.com: De vrouw die ik niet kan krijgen door Kilo

Ze is zo'n vrouw waar je stiekem naar kijkt, en waarvan je onmiddellijk weet dat je ze nooit zult krijgen. Ik zag haar voor het eerst op een feestje van een kennis, een paar weken geleden. Ze stond in het midden van een groepje jongemannen, en domineerde de hele zaal. Groot, lang kastanjebruin haar, grote ogen, lange benen. Zelfverzekerd keek ze de zaal in - arrogant, hautain haast straalde ze complete desinteresse uit. Terwijl iederéén haar aanstaarde. De mannen vol lust en begeerte - smachtend naar een aanraking van haar volle, sensuele lippen. Hunkerend naar een streling van haar sierlijke handen. De vrouwen keken haar afgunstig aan - de strakke kont en de mooie, volle boezem waren net niet oogverblindend. Ze jongelui rond haar haastten zich om haar een drankje aan te bieden, haar sigaret aan te steken. Maar ze toonde niet de meeste interesse. Ik verliet het feestje vol wilde dromen van een onbereikbare godin. Weken later: met drie collega's vieren we het binnenhalen van een dik contract. Lekker en uitgebreid eten, veel wijn, koffie met cognac. En een afzakkertje in de place to be - een hippe lounge-bar waar iedereen binnen wil zijn. We staan in een hoekje gedrumd, de oudsten van de zaak, de enigen in een pak, draaien de te dure cocktails in onze handen. Een van de collega's voert een verse lading drank aan, en roept: ‘ik zag net de mooiste vrouw van de wereld'. We turen de zaak in, maar er is te veel volk, en niemand ziet iemand die opvalt. We drinken, lachen, ik neem het laatste rondje op en wring me door de massa een weg naar de bar. Ik bestel de vier cocktails, leun op de bar en kijk naast me. En daar staat ze. Nog mooier dan de vorige keer. Haar los over de blote schouders, een wit zomerjurkje dat met twee smalle bandjes wordt opgehouden, inkijk geeft in een weelderige boezem, en haar mooi gebronsde, ranke benen accentueert. Aan haar voeten platte, gemakkelijke schoenen - en toch is ze bijna zo groot als ikzelf. "Ik ken jou", zegt ze. Ze lacht hagelwitte, gave tanden bloot. "Jij was ook op het feestje van Mich. Ik zocht je nog, maar je was plots verdwenen..." Haar ogen fonkelen - ongetwijfeld omdat ze de gek met me houdt. Want op dat feestje had ze me niet aangekeken. Wat zou ze ook - ze is zeker tien jaar jonger dan ikzelf. En ik ben zo al niet de knapste van de klas. Wel groot, maar een beginnend buikje, dunner wordend haar, neen, geen partij voor deze perfecte maten. "Eh..." Meer kan ik niet stamelen. Ik neem de drankjes van de bar, ze legt haar hand op mijn schouder. Ik voel de tinteling tot in mijn kleinste teen. "Nu niet verdwijnen, he", lacht ze. Ik zet mijn drankje terug op de tapkast. "Zo weet je zeker dat ik terugkeer", zeg ik. Ik wring me terug naar mijn collega's, geef hen hun drankje en zeg dat ik een date heb met de mooiste vrouw van de hele wereld. Ze lachen me uit - natuurlijk. Ik lach mee, maar probeer me toch terug naar het plekje aan de toog te haasten. Waar ze niet meer staat. Teleurgesteld neem ik mijn drankje. Natuurlijk is ze weg. Ze staat nu ergens bij zeven knappe jonge mannen het verhaal te vertellen, tot hun grote hilariteit: die oude zak dacht echt dat hij een kans maakte. Ik kap het suikerzoete drankje in één teug binnen, en pas wanneer ik het glas weer neerzet, valt mijn oog op de grote letters die op het viltje gekrabbeld staan: "Bel me. Jo." Met een gsm-nummer. Ik haast me naar buiten, loop de straat wat verder in tot waar het iets rustiger is, en vorm het nummer. "Ik zie je", zegt ze. "Volg me." Ik kijk de donkere straat in - aan de overkant, tweehonderd meter verder, zie ik de schijn van een witte jurk die langs de huisgevels beweegt. Ik volg. Ik versnel, zij gaat ook harder lopen. En plots is ze verdwenen. Ik kijk zo ver ik kan, tuur in het duister - niets of niemand. Ik wil het op een rennen zetten, tot een hand me plots een donker portiek binnentrekt. Even slaat de schrik me om het hart: dit was dus het plan. Superknappe griet versiert oude man en lokt hem in hinderlaag, waar companen hem beroven. Maar ze staat er alleen. Alleen heel mooi te zijn. Ze praat, maar ik hoor niets - ik zie alleen die mooie mond bewegen, de handen fladderen met lange vingers wanneer ze haar verhaal kracht wil bijzetten, de lichtjes in de donkerbruine ogen, ze staat op nauwelijks twintig centimeter van me vandaan... Dan zie ik dat ze zwijgt, me vragend aankijkt. Nu ben ik aan de beurt. Een antwoord. Wat moet ik zeggen? Ik druk mijn lippen zachtjes op de hare - en tot mijn stomme verbazing beantwoordt ze mijn kus. Haar lippen zijn zo zacht als in mijn dromen, haar tong verkent mijn lippen, mijn tong, ze trekt me tegen zich aan, ik voel haar borsten tegen mijn vest drukken, zij moet nu wel voelen hoe opgewonden ik intussen ben. En ze blijft kussen, likken, zachtjes in mijn onderlip bijten. Tot ze me loslaat, en ik een stapje achteruit zet. "Niet het antwoord dat ik had verwacht, maar wel een heel goed antwoord", lacht ze. "En?" Ik kijk haar vragend aan. "Of

De vrouw die ik niet kan krijgen (vm:een-op-een, 2948 words)
Auteur: Kilo	Toegevoegd: Apr 22 2011	Kijkers/Lezers: 8380/6371 [76%]	Waardering (verhaal): 9.00 (6 stemmen)
Ze is te mooi voor mannen als ikzelf. Mannen die te oud, te dik, te lelijk zijn. Of toch niet?