ErotischeVerhalen.com: De vrouw die ik niet kan krijgen

Wanneer je een vrouw die je niet kunt krijgen toch krijgt, beginnen de problemen pas goed. Want dan moet je ze ook nog eens houden. Jo is en blijft de mooiste vrouw ter wereld, en ze is gek op me en - zeer belangrijk - de seks blijft geweldig. Maar het is lastig, zwaar en moeilijk om de blikken te negeren. Telkens wanneer we samen ergens naartoe gaan, zijn ze er, die blikken. Op straat al, in de kroeg, op restaurant en op feestjes. Mannen en vrouwen bekijken ons, en ik lees op hun gezicht zo hun gedachten. Hoe heeft zo'n mottige vent zo'n knappe vrouw aan de haak geslagen? De lust naar Jo is duidelijk, maar het misprijzen voor mij is dat net zo zeer. De pogingen om haar te versieren, worden ook steeds schaamtelozer. Want blijkbaar kan niemand aan Jo's schoonheid weerstaan, en word ik niet als een ernstige bedreiging beschouwd. Dus gaat iedereen zijn gang maar, en word ik vaak letterlijk weggedrumd door mannen die in haar buurt willen komen, in de hoop dat een beetje van haar schoonheid en klassen op hen afstraalt. Natuurlijk is het eventjes een troost geweest te weten dat hun pogingen vergeefse pogingen zijn, dat ik diegene ben die straks deze mooie vrouw mee naar huis neem, dat ik diegene ben die intussen elk plekje van dat goddelijke lijf ken, dat ik diegene ben die door haar wordt ontvangen - in haar mond, haar kut, haar kont. Dat ik 's anderendaags wakker word naast deze wonderlijke verschijning, en dat we dan nog eens lekker lang vrijen. Maar het blijft knagen, de niet aflatende versierpogingen van al die mannen. Het stoort me vooral wanneer mannen blijven terugkeren: iedere keer weer herken ik dezelfde gezichten, zie ik dezelfde afgetrainde lichamen die mijn Jo willen inpalmen, en denk ik dat het maar een kwestie van tijd is vooraleer ze eraan toegeeft, voor ze mijn papperige lijf inruilt voor zo'n jonger, strakker exemplaar. Als die mannen het maar lang genoeg volhouden en vaak genoeg proberen, lukt het hen vast wel eens. Ik moet er dan ook eens uit, samen met haar, naar een plek waar niemand ons kent. Vanmiddag heb ik haar reistas gemaakt, stiekem, en nu pik ik haar op kantoor op. Ze stapt in, kust me - en weer, zoals iedere keer, glijden mijn ogen bewonderend over haar lichaam. Zoals ze daar naast me in de auto zit - een bloesje dat net voldoende spant om de vormen van haar grote borsten te tonen, een rokje dat aangeeft hoe eindeloos rank en lang haar benen zijn, de armen en sierlijke handen en lange smalle vingers... En dat gezicht dan: de volle lippen die me altijd weer kussen, de ogen die zo fijn oplichten wanneer ze me zien... Ik vertrek, maar rij niet naar huis, zoals ze verwachtte. De rit gaat naar het zuiden, over de autoweg. Jo stelt vragen - waar gaan we naartoe, waarom, hoezo - maar ik geef geen antwoorden. "Een verrassing, laat je gewoon gaan". Uit de koelbox achteraan de auto vis ik een broodje en drank, in stilte eet en drinkt ze. Ze ontspant wanneer we Frankrijk binnen rijden, en dan begint ze eindbestemmingen te raden. Bij de derde poging is het al raak - Parijs. "Geweldig", roept ze. "Maar eerst hier afrijden - plaspauze". Ik kijk haar na wanneer ze over de parking loopt, naar het winkeltje langs de autoweg. Ze lijkt over het asfalt te zweven en verdwijnt in het gebouw. Een paar minuten later krijg ik een sms-berichtje: "Zit vast in toilet. Kom en breng kleingeld mee". Ik vloek en sakker: zo raken we nooit op tijd in dat restaurantje waar ik een tafeltje reserveerde. Ik hol de parking op, het gebouw binnen, in de toiletten de foute deur (die van de dames), waar gelukkig niemand staat. Zes deuren, alle zes dicht. Dan zwaait er eentje, heel langzaam open. Ik kijk recht in Jo's lachende gezicht. Ze wenkt, ik stap het krappe stalletje binnen, ze sluit de deur achter me, drukt zich tegen me aan en fluistert in mijn oor: "De ene verrassing is de andere waard... Ik wil niet wachten tot Parijs". Haar hand glijdt naar mijn broek, ritst mijn gulp open en verdwijnt in mijn short. De lange vingers vinden mijn lul, die meteen harder wordt. Ze maakt mijn broeksriem los terwijl ze me langzaam aftrekt, en intussen maneuvreert ze me, tot ze me achterover duwt en ik op de wc-pot zit. Ze komt over me heen, laat zich zakken, en ik voel mijn harde lul in haar zachte, warme kutje verdwijnen. In de stalletjes naast ons hoor ik gekuch, toiletpapier dat wordt afgerold, een neus die wordt gesnoten. Ik begraaf mijn gezicht in Jo's decolleté, en laat haar het tempo bepalen - zachtjes gaat ze op en neer, berijdt ze me als de beste amazone, en iedere keer ze zich laat zakken, ontsnapt er een zuchtje uit haar mond. Dan gaat het sneller, heviger, nog sneller. Mijn handen onder haar rokje houden haar blote kont vast, knijpen in de billen, zij spant haar kutspieren, en ik kom, diep in haar, grommend, heerlijk. Ze staat op, knipoogt en wanneer

De vrouw die ik niet kan krijgen - een vervolg (vm:een-op-een, 3196 words)
Auteur: Kilo	Toegevoegd: Apr 26 2011	Kijkers/Lezers: 7592/5956 [78%]	Waardering (verhaal): 9.50 (4 stemmen)
De mooiste vrouw van de wereld: je kunt ze misschien wel krijgen, maar wat moet je doen om ze te houden?