ErotischeVerhalen.com: Het geschreven woord (1) door Kilo

Ik kijk op van mijn boek, het zaaltje in. Het is verduisterd, maar ik zie toch de silhouetten van de zowat vijftig aanwezigen. De meerderheid vrouwen, zoals altijd op dit soort avonden. Ze komen luisteren hoe ik stukken uit mijn boek lees - wat ik eigenlijk behoorlijk idioot vind. Maar het schuift lekker - als auteur zijn alle extraatjes welkom. Ik lees weer een paar zinnen, laat een stilte vallen - hoor af en toe een kuch uit het zaaltje. Nog tien minuten, daarna is er pauze. In het tweede deel volgt dan het obligate interview. Ik probeer mijn aandacht op de tekst te houden, en wat beleving in mijn uitspraak te leggen. Het publiek heeft hier ten slotte voor betaald. Wat later vertel ik hen dat we nu een kwartiertje pauzeren. De lichten gaan aan, en ik verdwijn van het mini-podium, naar de loge die voor mij is ingericht. Een fles Jack Daniels, een glas en ijsblokjes. Een klef broodje. Een stoel en een spiegel. De spiegel is een extraatje - meestal moet ik het doen met de fles, het glas en de stoel. Er wordt op de deur geklopt, en een kleine, deftige dame komt het kamertje binnen. Ze is de organisator van deze leesavond - voorzitster van de lokale cultuurvereniging. "Alles naar wens, meneer Riter?" Ik schenk een glas whiskey in en knik. ‘Ja hoor. Bent u tevreden met de opkomst?' Ze komt het kamertje nu binnen, sluit de deur achter zich en trekt haar mantelpakje deftig. "Ja, het is iets boven het gemiddelde. We nodigen vier keer per jaar een schrijver uit, en dan zit er zo'n veertig man in de zaal. Nu is het dus meer - maar dat zal vast met het onderwerp van uw boek te maken hebben." Ik zie hoe haar ogen glinsteren, en ze zacht bloost. Ook dat is intussen klassiek geworden. Eens mensen door hebben wie ik ben, en ze over mijn boek praten, blozen ze. Seks verandert alles. Ook het geschreven woord. Ze kucht. "Straks zal onze secretaris u dus interviewen - daarna nodigen we u graag uit op de receptie, voor een drankje." Ik knik. Ze begrijpt dat er niet veel conversatie meer zal volgen, en druipt af. Ik nip van het glas - de fles Jack Daniels is eigenlijk pure pose. Omdat mensen verwachten dat een schrijver zwaar drinkt. Het fabeltje dat de inspiratie uit de fles komt - het is een sprookje dat zij graag geloven, en ik dus graag in stand hou. Bij een contact over een leesavond laat ik dus altijd een paar afspraken noteren. Dat de fles, het glas en het ijs er moeten zijn. In een aparte ruimte - want ik wil niet de hele avond door worden verleid door huismoedertjes. En dat er een parkeerplaats vlak naast het gebouw moet zijn voorbehouden - één keer verloor ik een uur tijd met het zoeken naar mijn eigen auto. Voor duizend euro krijgen ze me dan twee uur lang - een half uur voorlezen, een uur interview. Een kwartier pauze, en na afloop nog even wat drinken en handjes schudden en boeken signeren. Er wordt weer geklopt - het dametje is er terug. "Kunnen we beginnen, meneer Riter?" Ik loop de kamer uit, naar het podiumetje. De zaal is intussen weer verduisterd, en ik neem plaats achter het tafeltje, naast de man die me dezelfde vragen zou stellen die op dit soort avonden altijd worden gesteld: hoe leeft een schrijver, moet je afzien voor de kunst, en natuurlijk: beleefde u echt alles wat u beschreef? Ik vertel rustig het verhaal - hoe ik op een website erotische verhalen publiceerde, hoe die goed werden onthaald door lezers en lezeressen. Hoe die reacties me aanspoorden om meer te schrijven, tot ik plots voldoende materiaal had voor een boekje. Hoe ik dat boekje uitgaf, en hoe het plots razend populair werd en iederéén een exemplaar leek te willen. "En ik weet niet meer waar de fantasie begon, en waar de realiteit ophield te bestaan", zeg ik. "Vraag me dus niet of ik alles in het boek ook echt beleefde." Dat is het moment waarop ik het glas Jack Daniels leegdrink - het beeld van de mysterieuze kunstenaar is nu weer perfect. Applaus. Lichten aan. En mensen die naar de cafetaria schuifelen, aarzelend. Ik signeer een aantal boeken, sla links en rechts een praatje, en monster de aanwezigen. Als artiest mag je dat ongestoord doen - je publiek verwacht dat je hen bekijkt en beoordeelt. Het is het typische zootje: dertigers en veertigers, dure kleren, veel cava. De swingers haal ik er zo uit. De huisvrouwen op zoek naar een avontuurtje ook. De

Het geschreven woord (1) (vm:een-op-een, 3328 words)
Auteur: Kilo	Toegevoegd: Sep 15 2012	Kijkers/Lezers: 6326/4614 [73%]	Waardering (verhaal): 8.42 (12 stemmen)
Een eerste deel van wat een lange reeks kan worden - indien de lezer het behaagt. Over een schrijver van erotische verhalen, en wat die meemaakt.