ErotischeVerhalen.com: Een lift van de buurman door Aliveforlust

Het is donker en het wordt al laat. De herfstige wind waait. Het is guur buiten. De grond ligt bezaaid met bladeren. Groot, klein, groen, bruin en rood. De natuur laat zich weer eens gelden. De straat is nat. Mijn jas heb ik hoog opgeknoopt, mijn sjaal spant om mijn nek en houdt de kraag dicht. Met mijn schouders hoog opgetrokken, mijn sjaal haast knuffelend, loop ik over de stoep richting onze buurt. Ik focus op mijn heerlijk warme handen. Hmmm, eens zien. Wat heb ik allemaal mee. Ik voel in mijn jaszakken en kom tot de conclusie dat het niet veel is. Sleutels, portemonnee, kauwgom en zakdoekjes. Niet spannend maar gewoon de essentiele zaken denk ik maar. Er zijn weinig mensen buiten. Ik voel me heerlijk en geniet even van de rust. Ondanks de miezerige regen loop ik met een glimlach op mijn gezicht langs de huizen. De meeste mensen zitten aan tafel voor het avondeten. Veel tafels zijn verlicht door kaarsjes. Gezelligheid vloeit door de kamers. De wintermaanden zijn aangebroken. Achter mij hoor ik in de verte een auto naderen. De lichten beschijnen mijn rug. De auto rijdt me voorbij. Enkele meters verderop komt de auto tot stilstand. De bestuurder schakelt en zet hem in z'n achteruit. Hij stopt naast mij. Enigzins angstig en terughoudend werp ik een snelle blik opzij. Gelukkig, het is de buurman. "Dag buurvrouw" roept hij in een jolige toon uit het raam, de windvlagen overheersend met zijn diepe haast zingende stem. "Je mag wel meerijden hoor, als je wilt". Ik vraag me af. Zou ik dat wel doen? Hij is wel aardig, heel aardig zelfs. Eerlijk is eerlijk, zijn uiterlijk laat mij niet onberoerd. Mijn verstand zegt "niet doen!" en mijn hart zegt "dit zou kunnen ontaarden in meer". Mijn twijfels sla ik in de wind en ik knik, "graag buurman, een beetje warmte kan ik wel gebruiken". Zijn heerlijk mannige stem vult de ruimte. "Ik moet onderweg nog even wat ophalen, duurt niet lang en je zit in ieder geval droog" zegt hij zonder aarzeling. "Geen probleem buur, ik heb geen haast" antwoord ik vlug "mijn man is op zakenreis en ons kroost uit logeren". Alles om nog even naar hem te kunnen luisteren, zijn geuren in me op te nemen en af en toe de aanraking van zijn onderarm te voelen wanneer hij schakelt. Hij is ouder dan mij. Ik gok een jaar of 15 mijn meerdere. Maar hij is een man die naar mate de leeftijd vordert er gewoon nóg beter uit gaat zien. Elke keer als ik hem aanschouw laat ik het beeld van deze zelfverzekerde en ervaren man mijn netvliezen binnendringen. Soms zie ik hem langs lopen. Altijd weer die lach. Ik merk dat ik mijn gedachten moet gaan verzetten. De opwinding begint merkbaar te worden aan mijn lijf. Mijn tepels worden stijver en mijn slipje wordt vochtig. Gelukkig heb ik mijn jas aan zodat hij mijn tepels niet door het stof van mijn truitje kan zien priemen. "Zo, we zijn er" klinkt het van achter het stuur "ik ben zo terug". De buurman stapt uit en loopt snel door de regen richting de deur van een mooi oud grachtenpand. Hij klopt hard op het raam maar er is geen antwoord. De lichten zijn uit en het huis lijkt verlaten. Hij trekt zijn jas over zijn hoofd in een tevergeefse poging droog te blijven in de stortbui dat ontwaakt en rent terug naar de auto. Hijgend en drijfnat stapt hij in. "Godverdomme, hier word ik nou zo pissig van! Spreek je met iemand af, is ie er niet". Wat hij zegt komt uit het puntje van zijn tenen. Het lampje van zijn telefoon gaat aan. Hij toetst het nummer in van de persoon die er zou zijn. De telefoon gaat 4 keer over voor het wordt opgenomen. "Tjezus man, ik wilde je net gaan bellen. Ik sta ontzettend in de file. Geef me een half uur, drie kwartier max.". De buurman fronst naar mij, ik heb het gesprek gevolgd. Haal mijn schouders op en zeg "geen probleem". Hij kijkt niet blij. Toch probeert hij schappelijk te blijven. "Vooruit, maar bel me ff als je er bijna bent dan". "Tuurlijk, doe ik. Zie je zo" klinkt het antwoord. Hij legt zijn telefoon opzij en kijkt me aan "koffie?". Ik knik zwijgzaam. De auto trekt weg en binnen een mum van tijd zijn we bij zijn zaak aangekomen. Hij opent de deur en schakelt het alarm uit. "De automaat staat boven" zegt hij. Voor hem uit loop ik de trap op. Ondanks mijn winterse tenue waarin je mijn figuur niet goed kunt zien voel ik zijn ogen in mijn rug branden. Hij wijst me de weg naar zijn kantoor. Koffie wordt getapt en ik ga tegenover hem zitten. Hij zit op een managersstoel achter een mahoniehouten bureau met een met groen leer ingelegde schrijfvlak en nipt van de hete koffie. "Ga zitten" gebiedt hij terwijl hij met zijn hand gebaart richting een bezoekersstoel aan de andere zijde van het bureau.

Een lift van de buurman (vm:een-op-een, 2478 words)
Auteur: Aliveforlust	Toegevoegd: Jan 31 2013	Kijkers/Lezers: 8996/7404 [82%]	Waardering (verhaal): 8.40 (5 stemmen)
Achter mij hoor ik in de verte een auto naderen. Dag buurvrouw" roept hij in een jolige toon uit het raam. "Je mag wel meerijden hoor, als je wilt".