ErotischeVerhalen.com: ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 04 door Lucky Eye

ZWEDEN... EEN EINDE Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. Hoofdstuk 4 Het regelen van zijn 'zaakjes', zoals Johan het naar Olaf toe had genoemd, liep uit op een fiasco. Als eerste bleek, dat hij voor de trein naar Göteborg had moeten reserveren, iets dat hij niet had geweten. Omdat hij niet wist of hij die dag nog wel zou kunnen afvaren naar Kiel, had hij toen eerst maar geprobeerd dat te regelen. Ook zonder resultaat. Er was geen enkele plek op de boot meer te krijgen. De vermoeidheid van de afgelopen tijd, de problemen die hij gehad had met Tim, het slechte slapen van de afgelopen nacht en zijn hoofdpijn maakten dat hij - zich compleet hopeloos voelend - midden in de stationshal op de grond ging zitten en zijn emoties de vrije hand liet. Opgehoopte tranen kwamen langzaam maar zeker naar buiten zetten. Hij was het zat! Hij wilde naar huis! Een vriendelijke oude dame bood hem een zakdoekje aan en bracht hem even later een kop koffie. Dat laatste gebaar maakte dat hij nog meer moest huilen en dus moesten er meer zakdoekjes aangeleverd worden. Toen hij wat rustiger geworden was, vroeg ze of ze nog iets voor hem kon doen. Hij stond op van de grond en bedankte haar. "Dank u mevrouw. Het werd me even allemaal te veel." "Kan gebeuren. Iedereen heeft dat wel eens, toch?" "Ja, ik denk het wel." "Ik ben heel blij dat ik je heb kunnen helpen." "Dat was werkelijk heel vriendelijk van u." "Zeker weten dat ik verder niets meer voor je kan betekenen?" "Ik ga een goede kennis van me bellen. Het komt goed met mij." "Oké. Probeer te blijven lachen, jongen." Met dat advies liep ze parmantig bij hem vandaan. Johan belde meteen met Olaf. "Paniek," zei hij toen er opgenomen werd. "Wat bedoel je?" vroeg Olaf waarop Johan met zijn uitleg begon. "Reserveer dan de trein van laat in de middag, dan blijf je gewoon hier vannacht en kijken we dan wanneer je wel naar Kiel kunt varen." "Ik wil naar huis!" luidde het korte en kribbige antwoord. "Dat begrijp ik, jongen, maar dat zit er eventjes niet in. Je zult in ieder geval moeten wachten op een boot die morgen vaart." "Dat wil ik dus niet! Ik wil naar huis, Olaf! Ik ben doodmoe, heb hier zitten janken als een klein kind op het station. Ik ben het zat! Ik heb rust nodig!" "Vastberadenheid is een prima eigenschap maar stijfkoppigheid is heel iets anders." "Alsjeblieft! Is er niet iets anders dat je kunt doen behalve me verwijten maken?" "Zo was het niet bedoeld." "Zo komt het wel bij me over!" "Ik doe mijn best voor je. Ga terug naar het Continental, neem een kamer en eet wat." "Maar ik wil hier weg!" Ineens werd er aan de andere kant in het Zweeds gepraat. Johan kende een klein beetje van deze taal omdat zijn vader hem dat geleerd had maar... niet voldoende om dit te kunnen verstaan.

ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 04 (mm:overige, 5013 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: May 23 2013	Kijkers/Lezers: 3841/3214 [84%]	Waardering (verhaal): 8.67 (3 stemmen)
Vervolg