ErotischeVerhalen.com: Als een dief in de nacht door Theo Van Quint

Voorzichtig sloop ik om het huis in de residentiele woonwijk heen op zoek naar een deur aan de achterzijde. Ik vloekte inwendig toen ik licht uit een venster zag schijnen, maar stak dan mijn gezicht toch voorzichtig voorbij de rand van het raamkozijn, want het gebeurde wel meer dat bewoners een licht lieten branden om de indruk te wekken dat er nog iemand op was. Verrek! Er was daadwerkelijk iemand aanwezig. Toch had ik mijn hoofd niet teruggetrokken, niet zozeer omdat de vrouw die in haar volle lengte op de sofa lag uitgestrekt de ogen gesloten had, maar bovenal omdat ze spiernaakt was en een bloedmooi lijf had met een weelde van rode krullen die de sproetige wangen en schouders streelden met de graagte van mijn verlangen, erg zware borsten die enkel geschikt waren voor de liefde, lange benen en een geslacht dat sterk gekarteld was als om de gaafheid van de rest van haar lichaam te beklemtonen. Ongetwijfeld was ook haar gezicht mooi, maar op dit ogenblik was het verkrampt in een masker van lijden want ze was zich met een arm die ze tussen de tieten borsten had gestoken geconcentreerd aan het masturberen, de tanden diep in de onderlip om zichzelf te beletten het uit te schreeuwen, terwijl ze met haar vrije hand een borst kneedde als deeg, de gelakte duimnagel tegen de kerf van de tepel. Gefascineerd keek ik toe en masturbeerde in gedachten met haar mee. Had ze mijn indringende blikken samen met haar vingers in haar kut voelen glijden of had ik onbewust een geluid gemaakt, in elk geval sloeg ze ineens de ogen op en keek me regelrecht aan. Ze schrok minstens even hard als ik. Zo snel mogelijk maakte ik me uit de voeten, verwachtend elk ogenblik het geluid van politiesirenes te horen. Ik stapte in mijn auto en gaf plankgas. Pas toen ik op de hoofdbaan belandde begon ik kalmer te worden, al kwam ik slechts op de autosnelweg echt tot rust. Voor zover van rust sprake kon van zijn want het beeld van die masturberende vrouw had zich op mijn netvlies gebrand. Inslapen deed ik slechts toen ik haar beslist dat ik haar zou verleiden. Risico op herkenning was er volgens mij niet bij want in die ene flard en tegen een donkere achtergrond had ze mijn gezicht naar alle waarschijnlijkheid niet goed kunnen zien. Ik liet een dag voorbijgaan opdat die indruk nog verder zou vervagen en reed 's ochtends opnieuw naar haar straat, schuin tegenover het huis parkerend, al had ik nog geen vastomlijnd plan van aanpak. Lang hoefde ik niet te wachten eer de garagepoort openzwaaide en zij naar buiten reed in een oude Volkswagen, die vloekte met de rijkdom van haar huis, maar mij een verhaal van karakter en eigenzinnigheid vertelde. Ik volgde haar en toen zij vertraagde en tot stilstand kwam aan het kruispunt met de hoofdweg, reed ik in een opwelling met mijn bumper zacht tegen de achterzijde van het kevertje aan. Ze zette haar auto opzij, deels op stoep deels op een busbaan. Ik deed hetzelfde en stapte uit. Haar portier zwaaide open gevolgd door een stel sensationele blote benen op knalrode naaldhakken, die mijn pik nabootste door zich op te richten, en dan kwam ze helemaal te voorschijn in een korte zomerjurk, waarvan de uitsnijding met haar ingesneden boezem en de zoom met haar gebruinde dijen flirtte. Net als de eergisternacht was haar gezicht vertrokken, niet van hartstocht echter, maar ditmaal van woede. Voor ze de kans had een boze opmerking te maken, zei ik 'Lekker kontje.' terwijl ik tot bij haar wagen kwam en met een hand over de achterzijde wreef. Ondanks zichzelf schoot ze in een lach die haar borsten deed trillen onder de dunne stof van haar kleedje. ‘Maak jij er een gewoonte van vrouwen aan te rijden?', vroeg ze, me goedkeurend van kop tot puntschoen opnemend. ‘Ik moet je nageven dat het een originele aanpak is.‘ Ik spleet mijn gezicht in een grijns en keek haar recht in de groene ogen. Dat had ik beter niet gedaan. ‘Ken ik jou ergens van?', vroeg ze namelijk meteen. ‘Die blik van jou zegt me iets.' En dan in plotse herkenning. ‘Jij bent die heimelijke gluurder van eergisternacht.', zei ze misprijzend. ‘Ik moet je tegenspreken. Ik ben helemaal geen gluurder.' 'Wat dan wel?' ‘Een inbreker.' Daar werd ze enkele tellen stil van. Toen zei ze ‘Om een of andere reden vind ik dat eigenlijk veel minder erg.' ‘Daar hoopte ik op.' ‘Maar in dat geval ben je met lege handen naar huis gegaan.' ‘Toch heb ik iets meegenomen wat jij me nooit meer af kan pakken.' Ze bloosde niet. ‘Was jij blijven kijken had ik je niet opgemerkt?' ‘Ja.' ‘Dus toch een beetje een gluurder?' Het klonk niet boos. ‘Neen. Het was niet waarom ik gekomen was. Maar eenmaal ik je gezien had, moest ik eenvoudigweg blijven kijken.' Ze wist niet meteen

Als een dief in de nacht (vm:een-op-een, 1292 words)
Auteur: Theo Van Quint	Toegevoegd: Apr 29 2015	Kijkers/Lezers: 5599/4251 [76%]	Waardering (verhaal): 7.40 (5 stemmen)
Ik was gekomen om te stelen....