ErotischeVerhalen.com: Niet alle dromen zijn bedrog door Spannend010

Aangezien ik binnenkort weer op moet voor een herhalingscursus EHBO moet het zo goed als vijf jaar geleden zijn dat ik op een opleidingsinstituut Marijke ontmoette. Allebei waren we door onze werkgevers op cursus gestuurd om in voorkomend geval eerste hulp te verlenen bij incidentjes op de werkplek. Zoals het gaat op dat soort cursussen begint het altijd wat ongemakkelijk met de kat uit de boom kijken en te bepalen "hoe de lijntjes lopen" ; wíe hoort bij wíe en aan welk tafeltje wil je de koffie en tussen de middag je lunch nuttigen?. Omdat een relatief groot deel van de "klas" uit één groep van het openbaar vervoer in Utrecht bestond was die schifting snel gemaakt. Het voorstelrondje leverde zes identieke verhaaltjes op waarna ik aan de beurt was. "Ik ben Mick, ik kom uit Rotterdam en heb EHBO nodig voor mijn werk bij defensie". Zoals ik gewend ben probeerde ik tijdens dit korte zinnetje tenminste een momentje oogcontact met iedereen te maken, onbegonnen werk!. Ik had me strategisch op een hoekje van de carré geposteerd zodat ik 1: mijn elleboog kon laten slingeren en 2: goed overzicht had op zowel medeslachtoffers als docent. Haaks aan mijn rechterkant zat een vrouw die me doorhaar geringe lengte bij de balie al was opgevallen. Al zo lang ik me bewust ben van mijn seksualiteit is "funsize" meestal al genoeg om mijn aandacht te vangen, niet dat ik op élke minder grote vrouw val hoor maar het is absoluut een pré. Alvorens ze ging zitten ritste Marijke het vest bijna helemaal open, boog zich iets voorover en trok de stoel onder haar billen. Heel even gunde ze me ongewild een blik in haar decolleté hetgeen me onder de tafel dwong stiekem de zaak goed te leggen zodat hij ongehinderd nóg verder kon groeien. Tot aan de pauze kauwde de klas door de droge medische stof heen die we ergens in ons achterhoofd nog wel hadden zitten, tot mijn plezier had Marijke dezelfde instelling als ik; op dit soort dagen kun je maar beter meedoen in plaats van het alleen maar ondergaan, dan gaat de dag veel sneller én de stof blijft beter hangen. De pauze brak aan en de mannen van het vervoer stoven naar beneden en vervolgens snel naar buiten, de afgedankte bushalte die als rookhok diende was zowat te klein. Met twee koppen thee schoof ik bij Marijke aan het tafeltje aan, al snel was duidelijk dat het wederzijds makkelijk kletste en de docent die aankondigde dat ze weer verder wilde kwam dan ook als een onaangename boodschap. In de loop van de dag kwam er meer en meer praktijk aan bod en ik was blij dat door de theeklik Marijke meteen akkoord ging met mijn voorstel een koppeltje te vormen voor de diverse oefeningetjes. Voor iemand met zo'n grote bek werd ik wel heel verlegen om één op één met haar aan de slag te gaan, aan fysiek contact is niet te ontkomen en het had een aantal verbandjes nodig voor we helemaal vrij om elkaar heen dartelden. Aan het eind van de dag was de parkeerplaats al zo goed als leeg, het was wel érg gezellig en ik verheugde me op de tweede en laatste dag. Het vrolijke "zie je morgen, niet ziek worden hoor!" klonk me als muziek in de oren. Door de toegeblazen handkus bij het verkeerslicht waar onze wegen scheidden had ik zowaar zin in nóg een cursusdag. Na het eten kreeg ik een appje van een tot dan toe onbekend nummer; "doe je wel je huiswerk knul? Ik denk dat de EHBO juf niet mals is met strafregels.. óf erger! Slaap lekker voor straks en tot morgen, X Marijke". Inwendig maakte ik een sprongetje en appte gelijk terug met de vraag hoe ze in godsnaam aan mijn nummer kwam, meteen verscheen er een screenshot van de presentielijst van die dag vergezeld van de mededeling "als je liever hebt dat ik je nummer wis moet je het zeggen hoor, ik hou er ook niet van als ik ongevraagd ge-appt wordt". Ik haastte me te verduidelijken dat het me alleen verrast had dat ze mijn nummer had en bekende terstond tussen neus en lippen door dat ik het wel leuk vond dat ze zo voortvarend te werk ging. Op mijn beurt wenste ik haar een goeie nacht en pas de volgende dag zag ik haar weer, onder het afdakje bij de ingang had de schat op me gewacht.. zó leuk! Dag twee stond voor mij eerlijk gezegd meer in het teken van Marijke dan van EHBO. Haar kledingkeuze voor die dag maakte dat ik mijn ogen goed de kost kon geven, het contact werd losser en langzamerhand werd de humor ondeugender. Tijdens de pauzes en de lunch kwamen de thuissituaties ter sprake, kinderen, hobbies en de essentie van gelukkig zijn passeerden de revue en ik gaf veel meer van mezelf prijs dan ik gewend ben, het voelde goed!. Na de les reanimatie was er nog ruim de tijd om voor te bereiden op het geringe examentje dat als

Niet alle dromen zijn bedrog (vm:trio, 4041 words)
Auteur: Spannend010	Toegevoegd: Mar 02 2017	Kijkers/Lezers: 9407/6608 [70%]	Waardering (verhaal): 8.75 (8 stemmen)
Verlangens naar een duo draaien uit op een trio