ErotischeVerhalen.com: De kennismaking door 4U

Voorzichtig haalde Safan een vinger tussen het stugge leer en de zachte huid van Johanne's keel om te voelen of de band niet knelde. Zijn vingers deden de strak voor zich uit kijkende aspirant meerdere keren achter elkaar slikken toen die langs haar adamsappel bewogen. De aderen in haar nek zwollen op. "Niet te strak, toch? Als dat het wel is, moet je het zeggen." "Het zit goed." Om te peilen of ze voldeed aan de eisen die hij gewoon was te stellen, keek hij haar indringend aan. Ze hield vol onder de knepen in haar vlees, de knepen die hij verder in kracht liet toenemen. Geen moment gebruikte ze het stopwoord dat hij haar gegeven had. Hoewel ze ouder was dan degenen die gewoonlijk aanklopten, leek ze hem veerkrachtig genoeg om niet te breken onder zijn beproevingen. Door Safan voortgetrokken, schuifelde Johanne met op haar rug gebonden handen de raamloze ruimte in. De schakels van de ketting onder haar jurk en van de ketting waarmee ze voort getrokken werd, rinkelden alsof er een processie naar een heiligdom onderweg was. Het eerste wat de aspirant aan de sombere ruimte opviel toen haar ogen aan het flauwe licht gewend waren, waren de paarstinten van de muren. In lichte tinten waren spreuken over geloof, hoop en liefde op de muren geschilderd. Wat haar het meeste aansprak waren de woorden over reizen waarvoor geen paspoort nodig was. Getekende engelen in aura's, verlicht door spotjes, sierden de wijsheden op. In de buurt van de engelen waren, in een veel donkerder tint, duivels en gevallen engelen getekend die een bedreiging vormden voor de goede engelen en de spreuken. Sommigen duivels waren in gevecht, een aantal met elkaar. Ondanks de modern aandoende typografie van de tekeningen en de teksten, oogde de ruimte middeleeuws. Ze was verbaasd over wat ze zag staan en over hoe goed dat onderhouden was. De geur van de was op de glimmend gladde houten vloer kriebelde in Johanne's neus. Onverwacht nieste ze, en kon niet voorkomen dat slierten snot in het rond vlogen. Zorgvuldig veegde Safan met zijn zakdoek de slijmerige smurrie van haar bovenlip. "Mooi, niet? Het is mijn lust en leven, schat," zei Safan tegen de haar ogen uitkijkende aspirant. "Van de buitenwereld afgesloten. Licht en geluid komen er niet in of uit." Rillingen liepen over haar rug bij de gedachte dat niemand haar hier kon zien of horen. Aan de andere kant wond het haar op om van de buitenwereld afgesloten te zijn. De ketting naar haar hals stond strak omdat Safan zijn armen spreidde om de omvang van het assortiment te tonen. Eén tafel was leeg. "Daar komen de werktuigen te staan die je overwonnen hebt. Als herinnering bij je volgende bezoek en om te weten welke je nog te gaan hebt," zei hij tegen de naar de tafel starende vrouw. De geur van machineolie drong door in de reukpupillen van Johanne. Een nieuwe niesbui dreigde maar trok weer over. Ze kuchte van de damp die op haar keel sloeg. Haar oog viel op de pook die bij de open haard stond. Haar ogen gleden van de as van het niet brandende vuur naar de gedoofde kaarsen die bij de haard stonden. De bidstoel aan een zijkant van de ruimte trok Johanne's aandacht. Safan volgde haar in haar korte wandeling er heen. Devoot nam ze met de handen op de rug op haar knieën op het koude leer plaats. Ze keek uit op een altaar met een beeldje dat haar deed denken aan de duivel waarmee ze in haar jeugd bang gemaakt was als ze iets niet volgens de regels had gedaan. "Wat is dat, daar naast het beeld?" doorbrak ze de stilte waarin alleen het gerinkel van de kettingen te horen was. "Zijn staart," was het korte antwoord. De rillingen liepen wederom over haar rug. De gedachte aan de puntige staart van het hellebeest, die haar deed terugdenken aan de hel en de verdoemenis die haar lang geleden voorgehouden werden, was haar teveel geworden. Een traan welde op. "Die ga je pas leren kennen als je aan de andere werktuigen gewend ben," probeerde hij haar gerust te stellen. Hij zag aan haar ogen dat het haar onrust juist vergrootte. Geïntimideerd door de dingen om haar heen, kon ze niets anders snotteren dan: "Welke is favoriet?" "Waarom vraag je dat" zei hij met een vertrouwenwekkende klank in zijn stem. "Ach, je hebt er recht op om het te weten: je geest, schat. Je geest." Voorwaarts buigend, legde hij de ketting waaraan hij haar voortrok in haar mond en nam hij haar gezicht in zijn linker hand. Zijn duim streelde zacht haar wang. "Vanaf nu ben ik niet meer Safan maar Meester S. Je spreekt me altijd met twee woorden. Je zegt pas iets als je mij moet antwoorden. Begrepen? En ik ben ‘u'." "Ja uhh, Meester," murmelde ze tussen haar tanden door. Ze vond het gek iemand die maar een paar jaar ouder was met ‘meester' aan te spreken hoewel ze dat ook op school gedaan had tegen leraren die jonger waren dan haar oudste broer. Net zo als ze het raar vond schat genoemd te worden door iemand die ze nog maar kort kende. "En jij hebt een nieuwe naam: Hier heet je Neofiet, totdat ik je een nieuwe naam gegeven heb." "Ja, meneer." Onzekerheid

De kennismaking (vm:eerste keer, 1439 words)
Auteur: 4U	Toegevoegd: Aug 22 2017	Kijkers/Lezers: 4960/3093 [62%]	Waardering (verhaal): 8.00 (1 stem)
Een vrouw laat zich rondleiden door een speelkamer, en hoort wat er van haar verwacht wordt.