ErotischeVerhalen.com: Acht krankzinnige dagen door Spannend010

Na acht krankzinnige dagen ben ik weer thuis. Hoogte- en dieptepunten wisselden elkaar zó rap af, ik ben nog niet helemaal tot rust gekomen maar heb na wat piekeren besloten deze afgelopen week vast te leggen. Niet voor het nageslacht maar voor mezelf, om zeker te zijn van de feiten zodat mijn verknipte brein er later niks anders van maakt. Elders instructie of opleidingen verzorgen is op zich geen bijzonderheid maar zó ver van huis voor twee volle weken komt niet al te vaak voor. Door het ontbreken aan gekwalificeerd personeel werd ik naar godvergeten Zoutkamp gestuurd om daar een inhaalslag te maken zodat ook daar alles weer op eigen kracht uitgevoerd kon worden. Als opgedragen was ik er al op zondagavond zodat er op maandag meteen begonnen kon worden. Al op zondag loste ik de voertuigen van de trailer en maakte het leslokaal in orde; netwerk, beamer en lesboeken lagen keurig klaar. Het aan mij toegewezen kamertje was niet groot maar schoon en voorzien van alle basale dingen om de weken door te komen. Met een eigen dekbed en kussen mee, de vreemde omgeving en het naar mijn maatstaven harde bed zorgde dat ik toch maar lastig de slaap kon vatten. Wat doet een gezonde vent die niet kan slapen? Precies... masturberen! De Wifi van het lesgebouw reikte niet tot aan de legeringskamers helaas dus porno via een 4G netwerkje. Mijn Nederlandse zuinigheid maakte dat dit een snel rukje werd.. gelukkig zit mijn account vol met materiaal dat me in no-time naar een uitbarsting helpt. Hoe troosteloos het ook was... na doorspoelen van een met zaad doordrenkte prop wc-papier ging het in slaap vallen een heel stuk beter. Na een kort nachtje ging nog voor het ontbijt de telefoon over, de opleidingsmevrouw deelde me doodleuk mede dat er in verband met 1 of ander virus uit China nagedacht werd over het doorgaan van de opleidingen. Eerst dacht ik aan een misplaatste grap of een vooropgezet plan maar ze was serieus! Leerlingen waren al onderweg maar er werd me verteld nog niet te beginnen met les tot er meer duidelijkheid vanuit de directie zou zijn. Nog voor half negen stond het gepeupel op de stoep, hen was niks verteld nog dus een brok chagrijn zat teleurgesteld aan de wel goed gezette koffie. Pas na tienen kon ik ze weer naar de thuisbasis terug sturen. Een hele serie telefoontjes later werd ik zelf pas uit de droom geholpen; ik moest er *vloekwoord* blijven voor eventuele spoedjes door de virusuitbraak.. een voorstel de spullen daar te laten, het stond tenslotte allemaal klaar, vond geen goedkeuring dus vloekend en tierend informeerde ik thuis. En het grote vervelen begon. Tot ergens halverwege de woensdag hield ik me bezig met onderhoud, studie en het afmaken van wat langlopende losse eindjes; dingen die al meerdere malen naar weer een nieuwe to-do-list waren verhuisd. Ondertussen was via Italië het virus, dat nu ook een toch zo fijn klinkende naam Corona had, in Nederland terecht gekomen en er werd aangenomen dat de bron was gaan carnavallen alvorens zich medisch te laten behandelen. Ik ben geen viroloog maar beroepsmatig wist ik wel hoe snel die ellende kan verspreiden.. de zorgen namen toe en zo alleen het piekeren ook. Ik moest er even uit, gewoon even mensen om me heen, bedrijvigheid in plaats van Netflix op een kille kamer. In 1 van de 2 autootjes van de zaak stuurde ik naar de dichtstbijzijnde stad. In een grand café bestelde ik een Afflichem (van het vat!) en schoof aan aan een joekel van een eikenhouden leestafel, zo één met kranten vastgemaakt aan latten en zo dik in de vernis dat kringen geen kans hebben. De voorpagina's waren allemaal zowat gelijk.. C voor... C na... middenin een artikel hoorde ik een groepje binnenkomen maar mijn aandacht was in de krant. Pas toen mijn glas leeg was schuifelde ik naar de bar om er nog ééntje te nemen. In het voorbijgaan deed een vrouw, volledig onbewust van mijn aanwezigheid, een stapje naar achteren. Redelijk in gedachten verloor ik bijna mijn evenwicht, mopperend keek ik half op in een paar duizelingwekkende ogen. Het groepje was zo beleefd niet te lachen om mij maar liet de kans niet onbenut om haar in het zonnetje te zetten; "lekker bezig Kiki, je kan ook gewoon om zijn nummer vragen hoor!". Kiki... het was waarschijnlijk een bijnaam maar het paste bij haar. Ze was niet al te lang, ik schat ruim 1.65, lang bruin haar met een rode gloed maar die ogen! Al lang weer aan tafel in de volgende krant lieten ze me nog steeds niet los. Zo van een afstandje had ik het complete plaatje en brrr.. dat beviel! Een goeie jeans omsloot een even goeie kont maar het meest geboeid was ik door haar flink gevulde truitje, exact laag genoeg uitgesneden om een mooie maar beschaafde inkijk prijs

Acht krankzinnige dagen (vm:een-op-een, 4470 words)
Auteur: Spannend010	Toegevoegd: Apr 02 2020	Kijkers/Lezers: 5481/4240 [77%]	Waardering (verhaal): 8.33 (9 stemmen)
Verleiding aan de vooravond van de pandemie